เรื่องราวผ่านแป้นพิมพ์ของผู้หญิงตัวกลม

by Unknown 05:28 0 ความคิดเห็น

นี่คือเรื่องราวของฉัน... 

ชื่อ พลอย ค่ะ เป็นลูกสาวคนสุดท้องของบ้าน สวยด้วย มีพี่ชายหนึ่งคนอายุห่างกัน 4 ปี ตอนเด็กๆ ที่บ้านเปิดเป็นร้านขายของชำ ขายดิบขายดีอยู่พักใหญ่ แต่ได้สักระยะหนึ่งก็ต้องปิดลง เนื่องจากสู้ร้านซุปเปอร์มาร์เก็ตครบวงจรอย่าง 7-11 ที่มาเปิดใหม่ข้างๆร้านของเราไม่ได้ ตอนนี้ครอบครัวของเราได้หันมาเอาดีด้านการทำขนมส่ง ยี่ห้อ “ธนพร ถั่วกรอบแก้ว” ทำมาได้ 4-5 ปีแล้ว และกิจการก็กำลังไปได้ดี

เมื่อสมัยประถม ก็เรียนโรงเรียนเล็กๆใกล้บ้าน เรื่องเต้นเรื่องรำนี่ขอให้บอก เหมือนเป็นของคู่กันมาแต่ชาติปางก่อน ไม่ว่าจะเป็นวันสำคัญอะไรก็แล้วแต่ เราต้องได้เต้นอยู่หน้าเสมอ ไม่ใช่ว่าเพราะเต้นสวยแต่เป็นเพราะความสูงไม่เอื้ออำนวยให้ไปเต้นอยู่ข้างหลัง

แต่ที่เห็นจะภูมิใจที่สุด คงจะไม่พ้นการประกวดนางนพมาศในโรงเรียน ซึ่งเป็นที่รู้ว่าลูกหลานท่านไม่จำเป็นต้องสวยเลิศ ขอให้แค่มีเงินนิดหน่อยไว้จ่ายเป็นค่าสมัครเป็นพอที่เหลือก็จัดแจงเองทุกอย่าง ชุดก็หามาเอง หน้าก็แต่งมาเอง และหากองเชียร์มาเองซึ่งตอนนั้นดีใจมาก ผลออกมาว่าได้รางวัลรองชนะเลิศอันดับหนึ่ง

แพ้ก็แต่ลูกครูใหญ่ที่ได้รางวัลชนะเลิศไป มารู้ที่หลังว่าเค้านับคะแนนจากดอกไม้ที่บรรดาพ่อแม่ซื้อมาให้ลูกหลานของตัวเอง ไม่ใช่วัดที่ความสามารถอะไรหรอก นึกแล้วก็ขำดี เป็นความทรงจำที่ยากจะลืม

พอโตขึ้นมาหน่อย ก็ได้เข้ามาเรียนโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัด ทั้งมอต้นและมอปลาย พอจบชั้นมอต้น ก็ต้องเลือกแผนการเรียน เราก็เลือกที่จะเรียนสายศิลป์ - ภาษาอังกฤษ เพราะคิดว่าถ้าเรียนสายวิทย์ - คณิต คงไม่ไปรอดแน่ๆ เคยเกือบติด 0 ครั้งนึงวิชาคณิตศาสตร์ เลยไม่กล้าที่จะเสี่ยงและช่วงนี้แหละที่ได้เจอกับเพื่อนที่สนิทที่สุดในชีวิตชื่อว่า “ฟู่”

ฟู่ เป็นเด็กผู้หญิงฟันเหยิน และผมหยักโศก เป็นคนสนุกสนาน และมีความจริงใจให้เพื่อนทุกคน

เวลาจะทำอะไร หรือไปไหนมาไหน เราจะไปด้วยกันเสมอ เราไม่เคยแม้แต่จะมีความลับต่อกัน เรารู้ใจกันว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรแม้ไม่ต้องพูด ในเวลาที่อีกฝ่ายมีปัญหา เราจะอยู่ข้างกัน คำว่า "ทิ้งกัน" ไม่เคยมีอยู่ในพจนานุกรมของเรา

เพื่อนแท้ ถึงมีเงินก็หาซื้อไม่ได้

คงไม่แปลกถ้าเด็กผู้หญิงคนนึงจะมีนักร้องในดวงใจที่รักที่ชอบ ขอสารภาพเลยว่าเป็นแฟนคลับตัวยง ของ กัน นภัทร หรือ กัน เดอะสตาร์ เป็นแฟนคลับพี่กันมาตั้งแต่ ม.5 ไม่ว่าจะเป็นเพลง ละครคอนเสิร์ต ไม่เคยพลาดสักงาน มีความสุขที่ได้ติดตาม ได้ร้องเพลงของพี่กัน พี่กันเป็นเสมือนไอดอล เป็นแรงบันดาลใจในการเริ่มต้นทำสิ่งดีๆหลายๆอย่าง สิ่งที่ทำให้ชอบพี่กันมากๆ คือนอกจากจะร้องเพลงสตริงเพราะแล้ว ยังร้องเพลงลูกกรุงได้เพราะมาก ถ้าไม่เชื่อไปหาคลิปดู'กัน'นะ 

เหตุผลที่เข้ามาเรียน มศว ไม่ใช่เพราะฟลุ๊คสอบติดเลยเอา แต่อยากเข้ามาเรียนที่นี่เป็นความตั้งใจแรกอยู่แล้ว พอสอบติดเลยไม่จำเป็นต้องลังเลว่าจะเอาหรือไม่เอา ปัจจุบันนี้เรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 ชีวิตในมหาวิทยาลัยเป็นอะไรที่ต้องปรับตัวอย่างมากกกกกกก ต้องเจออะไรใหม่ๆมากมาย ต้องมาอยู่หอตอนปี 1 ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนที่ติดบ้านสุดๆ วันที่แม่มาส่งเข้าหอที่องครักษ์ยังร้องไห้อยู่เลย ยิ่งปลอบยิ่งร้อง น่าอายมาก

สิ่งที่ไม่อยากเจอก็ต้องเจอ อย่างเช่น การรับน้อง โดนลงระเบียบ ตอนนั้นรู้สึกไม่มีความสุขและต่อต้านมากแต่พอมานึกถึงในวันนี้ การรับน้องทำให้เรารู้จักกับเพื่อนในเอกเร็วมากขึ้น และรู้นิสัยของกันและกันมากขึ้น เราต้องปรับบางอย่างเพื่อเข้าหากัน เรียนรู้ที่จะอยู่กับเพื่อนอย่างมีความสุข เรียนมหาวิทยาลัยทำให้เราโตขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ทั้งนิสัย บุคลิก และจิตใจที่ต้องเข้มแข็งขึ้นด้วย

สิ่งสำคัญที่ยึดเป็นหลักคือ ต้องรู้จักหน้าที่ รู้ว่าเราควรทำอะไรในเวลานั้นๆ และรู้ว่าเราทำไปเพื่ออะไรอนาคตที่วางไว้แค่เรียนจบแล้วมีงานทำคงไม่พอ แต่ต้องสามารถเลี้ยงดูครอบครัวให้มีความสุขรับผิดชอบคนในครอบครัวได้ ถึงจะเรียกว่าประสบความสำเร็จในชีวิตของจริง